Ach eenzaam blad, lig je hier te wachten op je lot,
op wat de dag je brengen zal
en voor jou in petto heeft.
Misschien brengt de wind je wel naar een fijner plekje
want dit plekje hier zo langs de kant van de weg,
lijkt mij niet echt fijn om te liggen wachten.
Als het kon nam ik je mee maar als ik dat doe
laat ik alle andere blaadjes liggen.
Ik vond dat een goede gedachte, tot ik hem opschreef.
En ontdekte dat deze redenatie niet klopt.
Want als je iemand niet helpt omdat er zoveel anderen zijn
die je niet helpt dan wordt er niemand meer geholpen.
Dus moet het anders.
Kleiner, eenvoudiger.
Niet de hele mensheid redden maar goed zijn voor wie in je
omgeving is.
Niet het hele milieu aanpakken maar doen wat binnen je vermogen ligt.
Dus wanneer ik vandaag het blad nog zie liggen
neem ik het mee naar mijn tuin en leg hem op een rustig plekje.
En wat is het lot en wie bepaalt dat.
Daar zijn weer hele mooie woorden over te vinden.
Ook zoiets als dat je gelooft in het lot, in jouw lot.
En dat dat van te voren dan bepaald is.
Waarvan je dan kunt zeggen: ik kan er niets aan doen, het lot heeft bepaald dat…
Volgend mij is dat niet zo, je kunt voor een deel bepalen wat je wel en niet doet.
Voor een ander deel gebeuren er dingen die bij het leven horen.
Internet biedt altijd veel inspiratie en het grappige is dat ik
als derde ‘hit’ alle parkeerplaatsen in Appingedam te zien kreeg.
Zelf moest ik nog even denken aan het oudejaarslot.
Het lot van het oudejaar is dat hij voorbij is om twaalf uur.
Dat vieren we uitbundig.
Het is ook een overzichtelijk lot want we weten dat er een
heel nieuw jaar achteraan komt.
Wat dat nieuwe jaar brengt bepaald het lot niet maar het leven wel.
Het andere oudejaarslot nog wel even gecheckt:
En zie we werden toch nog gefeliciteerd met onze prijs.
Voor het hele jaar 10 Euro, dat is 0,02739726 cent per dag.
Wij blij.
(Hans)
We hebben weer een prijs
en kunnen dus op reis.
Heel zuinig-
zoiets als met blote billen op het ijs.
We hebben weer een prijs.
Al zijn we dan al grijs…..
We kunnen nu toch eindelijk naar
Lutjebroek op reis.
We hebben weer een prijs….
die kerel met zijn zeis
die moet nog even wachten ook al ben
ik dan al grijs.