Terwijl mensen elders in de wereld hun vege lijf proberen te redden, vieren wij feest.
Dat is een tegengesteldheid in het leven.
Ik vraag me wel eens af of het niet beter zou zijn om met elkaar het geld
en de energie te besteden aan het oplossen van wereldproblemen.
Maar zo werkt dat dus niet.
Ook wij hebben behoefte aan het vieren van gebeurtenissen.
Met een deel van de familie, niet allemaal want dan loopt het aantal echt gierend uit de hand.
En ook de kleine groep is nog een groot aantal.
Het was leuk, gezellig, sfeervol.
Samen met kleindochter op de stoel om nu toch echt nog even te benadrukken dat
er een leeftijdsgrens gepasseerd is.
Niet dat je jeugd dan voorbij is.
Ook op oudere leeftijd kun je je nog erg jong voelen.
Nog veel energie hebben.
Om bijvoorbeeld een feest te organiseren.
Om ergens heen te gaan om liedjes te zingen.
Om dagelijks te schrijven over wat je bezig houdt.
Het jeugdige gevoel bij het zien van de kleintjes die zich lekker bezig houden.
Van de iets groteren die ook al helpen maar ook nog op de trampoline gaan springen.
De jonge ouders, trots en vrolijk.
Trots op wat hun kroost allemaal al kan en weet.
Vrolijk omdat het kroost zichzelf bezig houdt en er even ruimte is voor een gesprek.
De opa’s en oma’s die ook trots en vrolijk zijn op alles en iedereen.
Kortom: Het was mooi.
Voor herhaling vatbaar.
Niet meer zo lang wachten.
Gewoon doen.
(Hans)
Een feest met bier en brandewijn.
Een warm en vrolijk samenzijn.
Plezier- vertier en een festijn
voor jong en oud- voor groot en klein.
Herstel van omgang zelfs (misschien?)
Gewoon elkaar een keer weer zien !!!