De titel klinkt een beetje dramatisch.
Dat dramatische past voor een deel ook wel bij mij.
Ik kan grote problemen zien vanwege kleine gebeurtenissen.
Gelukkig kan ik ook grote gebeurtenissen verkleinen tot
overzichtelijke stapjes, behapbaar zoals dat dan zo mooi
gezegd kan worden.
Bij behapbare brokjes heb ik weer associaties met lekker eten.
Maar dat het nooit meer zo wordt als dat het was, komt
door kleinzoon Twan.
Hij heeft mijn kijk op de wereld voor altijd veranderd.
Is de espresso aan de gang wil ik in het potje kijken
hoe de koffie naar boven komt.
Bij de broodbakmachine kan ik niet meer staan zonder de beweging
van de kneed-arm na te doen.
Als mijn koffiekopje leeg is hoor ik: op, op.
Als ik mijn boord op heb zie ik mijn bord en hoor ik: leeghhh.
Ik kan geen vrachtwagen voorbij zien komen, zonder de
neiging om te zwaaien of met mijn vinger te wijzen.
Geen bus meer zien rijden zonder te wijzen en te denken, bussss.
Geen motor aan horen komen zonder even stil te staan
tot hij echt voorbij is.
En bij veel auto’s achter elkaar denk ik : oto, oto ,oto…
Ik kan de brug niet meer over zonder het geluidje lalalalala (van de belletjes).
En als er een trein aankomt val ik even helemaal stil, zo
fantastisch als dat is en ook hier hoor ik de lalalalala van de belletjes.
En sinds kort is daar iets bij gekomen:
De bloesemblaadjes die van de bomen op straat gevallen zijn:
oh oh, hoor ik dan en ik wil ze ook allemaal opruimen.
En bij elke poes die ik zie hoor ik: Mauw.
Zo zijn mijn simpele wandelingen verandert in een avontuur
van geluiden en beelden die aan mijn netvlies blijven kleven.
Dat je zoiets al bereikt heb als je nog geen twee bent, hoe fantastisch is dat.
Dankjewel kleine man.
(Hans)
Dankjewel kleine man
want je weet er al wat van.
Ook jouw klankkleur doet
heel wat ontspruiten
zowel binnen in huis
als daar buiten.
Door en door aan de praat
zonder kwaad of spagaat.
Kleine kanjer al flink uit de kluiten.
Laat hem gaan waar hij gaat
Laat hem binnen- maar laat hem
ook buiten !