Geen Pinksteren
Grappig zoals het er staat.
Natuurlijk is het een leugen.
Pinksteren is Pinksteren en dat gaat heus wel door.
Ook zonder mij en mijn lief.
Ik moet trouwens wel elk jaar opzoeken wat Pinksteren nou precies is.
Met mijn katholieke achtergrond hoor ik dat te weten.
En echt ik heb het elk jaar ook weer geweten, zelfs vorig jaar nog.
Maar inmiddels ben ik het ook al weer vergeten.
En bij vergeten denk ik dan: wie heeft hier Alzheimer?
Als geïnteresseerd mens zoek ik even weer op wat Pinksteren
voor feest is en eigenlijk hoef ik dat hier niet te delen want
iedereen die het wil weten kan het zelf opzoeken.
Dat heet ook wel zelfredzaamheid en daar is de mond vol
van tegenwoordig en misschien vroeger ook al wel.
Waarom Pinksteren er dan niet voor mij is dit jaar?
Nou…. vorig jaar had ik een ideetje
voor een reis naar de Faeröer die we nog een keer wilden maken.
Na de diagnose Alzheimer dachten we dat er niet zoveel
meer mogelijk zou zijn maar we zijn er achter gekomen dat
er (nog) heel veel mogelijk is.
Dus kroop ik achter de laptop, zocht alles uit en boekte
dat het een lieve lust was.
Een paar dagen later dacht ik: wanneer is het eigenlijk Pinksteren
in 2023.
Tja en dat valt dus precies in de periode dat we er niet zijn.
Dat we ook geen Pinksterkampeerweekend met familie
zullen beleven.
Wat me vooral bezig heeft gehouden is het feit of ik de reis
dan later geboekt zou hebben of niet, daar ben ik nog niet uit.
Natuurlijk kunnen wij, wel gemist worden met Pinksteren.
En elke keer dat iemand zegt: jullie zijn er dan niet hè, voel ik
me een beetje schuldig, een beetje maar want ik weet dat
de opmerking lief bedoeld is.
De reis wordt ons gegund.
Voor ons is het een groot kado, dat het kan.
Dus Pinksterbloemen bloei maar fijn, ik geniet er van.
(Hans)
De heilige geest poetst zijn vleugels
en zint zich daarbij soms op teugels.
Want wijsheid doet wijzen maar soms
toch ook dwalen
en dwalen dient men op zichzelf te
verhalen.
Ja teugels zijn dan soms een zegen
langs de paden van zon maar ook regen.