En dan loop je in het Slochterbos.
In gedachten dan want inmiddels lopen we daar al niet meer
maar zitten we in Leer omdat we er gewoon een keer uit wilden
en dan niet uit in Appingedam of omgeving maar
helemaal naar Duitsland en dan ook nog wel Leer.
Het is maar 65 kilometer verderop en toch is het even
een hele andere wereld.
Wel een wat strengere wereld met mondkapjesalert maar ach…
Terug naar het Slochterbos want daar lag nog iets te roepen.
Zoiets als: Oma hier ben ik.
Dat riep één van de kleinkinderen altijd wanneer oma het te druk
had met andere zaken dan aandacht voor het kleinkind.
En altijd met succes want oma reageerde altijd direct.
Dat was anders toen mijn eigen kinderen klein waren.
Toen was ik weleens oostindisch doof bij de roep om mama, mamaa, mammaaaa
en dan ineens TINIE!
Succes verzekerd!
Bij het horen van mijn eigen naam had ik een reflex van luisteren!
Dus in het Slochterbos bij het zien van de grappige boomstronk met oortjes,
kwam er weer heel wat naar boven.
Ook een reflex op wat ik zie en hoor en hoe leuk het is om er woorden
van te maken.
Alsof het dan een plekje heeft gevonden wat natuurlijk ook zo is.
Het kleinkind is nu al weer 12 en roept allang niet meer: Hier ben ik.
Ze is er gewoon en oma verdeelt de aandacht automatisch tussen alles
en iedereen.
Over dat Oostindisch doof, dat moest ik eerst even nazoeken want
ik dacht ineens: is dit discriminatie?
Waar komt die uitdrukking eigenlijk vandaan?
Daar is heel wat over te zeggen.
Zowel in discriminerende zin van Nederlander naar de Oost-Indiërs maar ook
van de Oost Indiërs naar Nederlanders.
Wel allemaal van langgeleden maar het doet me goed dat ‘we’ niet de enigen
waren die discrimineerden.
En zo dwarrelen de gedachten van hot naar haar.
Ook weer een mooie uitdrukking waarvan het de moeite waard
is om ze even op te zoeken.
De uitleg verklap ik dus ook niet.
Alleen dat ‘ju’ en ‘hu’ er ook een beetje mee te maken hebben.
Wat ik mis?
‘Oma hier ben ik’, nog een keer horen.
Het wachten is op kleine Twan tot hij praten kan.
(Hans)
Oma! Hier ben ik !
Ze gaf maar een kik
en oma kwam haar al te rade
die engel van licht en genade.
En die grijskop- die opa- was ik !