En als de kerst voorbij is en er een kleinzoon komt logeren,
is het ook tijd dat de opgetogen boom weer afgetuigd wordt.
Zo melig waren we nog even bezig bij ons bakje Mac koffie.
Melig terwijl er zoveel andere dingen door ons hoofd speelden.
Maar blijkbaar kunnen wij al die moeilijke en ernstige dingen
alleen maar verwerken door af en toe de humor aan te raken
of door aangeraakt te worden door de humor van basale dingen.
Zoals die kerstboom dus.
Alleen het kaarsjesdraai-geval mag nog even blijven staan.
Dit op verzoek van Hans want hij vindt hem zo mooi.
Ik vind hem ook mooi maar ik denk aan al die kaarsjes
die er elke keer in gaan en opbranden en wat dat kost.
En dat in tijden dat we toch zuinig moeten zijn, denk ik.
En met dat zuinig zijn valt het best mee.
Ook al verwonder ik me over de prijzen in de super.
Maakt ook niet meer uit welke super.
Het is overal duurder geworden en soms op zo’n manier
dat ik me afvraag of het echt wel nodig is om producten
ineens met 10-20- 0f 30 procent te verhogen.
En dan ook nog de vraag of dat meerbedrag dan ook bij de
leveranciers terecht komt.
Ik heb er geen zicht op.
Dus het kaarsjesdraai-geval mag de hele maand nog blijven
draaien en we genieten er in de ochtend van bij
het lezen van de krant (alle ellende).
En ’s avonds bij het eten, niet dat het eten dan lekkerder
smaakt maar het is wel gezellig.
En zo vervolgen we onze wandeling in stilte want
na al die meligheid komt de ernst weer tevoorschijn.
Net zo afwisselend als het weer.
(Hans)
Niet verloochenen.
Het jaar is vervlogen
als zonder pardon.
Ik open mijn ogen
en zegen de zon.
Wat zal ik gedogen
vanaf het balkon?
Wat is mijn vermogen?
Wie wijst mij de bron?
Ik zal niet verloochenen