Mijn moeder heb ik weleens horen zeggen dat je eerder een kind hebt dan honderd gulden (ja het was nog in de gulden tijd).
Ik denk dat dat voor haar ook wel zo was.
Ze kreeg er twaalf en we zijn er allemaal nog.
Omdat er veel gescheiden wordt, zijn er ook veel samengestelde gezinnen.
Dat is een term die ik vroeger nog niet kende toen wij gescheiden zijn.
Toen was scheiden nog een schande en werd er niet nagedacht over het hoe en waarom.
En al helemaal niet over hoeveel verdriet er mee gepaard ging.
Het bleef bij schande en schandelijk.
Voor kinderen was het een soort van trauma want die werden erop aangekeken dat ouders gescheiden waren.
Schandelijk.
Voor kinderen was er toen ook veel minder aandacht.
Ook wij hebben dat niet goed in de gaten gehad.
Nu zijn er ook scheidingen en vechtscheidingen maar ik hoop dat er meer aandacht is voor de kinderen.
Zo heten gezinnen van gescheiden mensen nu samengestelde gezinnen en stiefkinderen heten nu kadokinderen.
Zo kun je ook nog kadokleinkinderen hebben.
En één van die kadokleinkinderen is nu 18 geworden.
Ze is al meer dan 5 jaar een groot kado en mag nu in principe haar eigen gangetje gaan.
Dat mag tegenwoordig als je 18 jaar bent en geen ouders meer hebt die voor je kunnen zorgen.
Mag dit kind dan nu alles zomaar doen?
Nou…
We hebben gelukkig een goed verstandhouding en gelukkig ook veel gevoel voor elkaar.
We gaan dus in goed overleg de volgende fase in.
Twee diploma’s gehaald, rijlessen en een vervolgopleiding in het verschiet.
En voorlopig nog maar even bij opa en oma blijven.
Je hoeft nog niet weg…
(Hans)