We hebben een mooie taal maar soms ook een beetje gek.
Af en toe heb ik dat met een woord waarvan de betekenis ineens vragen oproept.
Oorsprong.
Ehh…
Gaat dat over een sprong in of uit het oor.
En als dat een sprong in het oor is, waarom en waar komt het dan vandaan?
Of als er iets uit het oor springt, waar komt dat dan vandaan en hoe is dat eerder in het oor gekomen.
Naief.
En wat of wie is Ief.
Hoe weet ik dan of iets ervoor of erna komt.
En voor wat of wie of na wat of wie?
Zo liepen we ons rondje en ik vroeg Hans even te stoppen.
Er was een drukknoop losgegaan op de schouder van z’n jas.
Daardoor flapte er steeds een stukje bij elke pas, en dat leidde me heel erg af.
Hij stopte en ik drukte de knoop vast.
Het is een beetje een lamme drukknoop, zei ik.
Dat klinkt als een naam, zei Hans.
Lamme Drukknoop.
Je zou er weer een mooi verhaal of gedicht aan kunnen weiden.
De rest van de wandeling bleef de drukknoop vast zitten maar mijn gedachten waren elders.
Die waren bij Lamme Drukknoop.
Wie dat geweest zou kunnen zijn als hij er geweest was.
Wat hij gedaan zou hebben.
Hoe de naam van zijn vrouw dan geweest zou zijn en of dat een beetje zou passen.
Zouden er kinderen zijn geboren?
Lamme drukknoopjes.
Die zouden vast gepest zijn met hun naam.
Dan kun je beter een Hoekje zijn.