Af en toe maak ik aantekeningen over wat ik zie, denk, hoor.
Ik schrijf dan een of twee woorden op en weet later wat ik bedoel.
Meer heb ik niet nodig.
Tot nu toe.
Wat er staat op mijn memobriefje: lutje siepel.
Tja en… denk ik nu.
Hoezo lutje siepel.
Waar gaat dit over.
Waar slaat dit op.
Het kan zijn dat het over kleinzoon Twan gaat, die 1 september vier maanden oud is geworden.
Zo’n kleintje kun je ook een ‘lutje siepel’ noemen.
Hoewel ik dat nog nooit heb gezegd of gedacht.
Ik heb ook groentesoep gekookt, misschien dat ik daar nog een lutje siepel in wilde doen?
En dan daar iets over schrijven?
Lijkt me niet eigenlijk.
Bovendien als ik siepels in de soep doe, gaat daar nogal wat meer in dan een lutje siepel.
Of gaat het over kleindochter die als een lutje siepeltje bij ons is komen wonen en nu ineens 18 is geworden?
Kan, maar ik heb haar ook nog nooit Lutje siepel genoemd.
Het blijft vooralsnog (mooi woord) een raadsel waarom die lutje siepel op mijn briefje staat.
Er onder staat Verhoeven.
Dat weet ik wel.
Dat gaat over de podcast filosofie die ik heb beluisterd.
Het het thema van deze filosoof is niet het Wat of Waarom maar Dat.
De verwondering over iets Dat is.
Bijvoorbeeld wij als mens.
Niet Wat voor mensen we zijn.
Ook niet Waarom we er zijn.
Maar stil staan bij Dat we er zijn.
Ik merk dat de dagen korter worden.
De interesses gaat weer richting boeken, tekenen en schrijven.
Ook hier is heel mooi van toepassing dat het niet gaat om
Wat dan allemaal geschreven, gelezen, getekend moet worden.
Ook niet Waarom ik dat allemaal wil.
Maar genieten van Dat ik het wil.
(Hans)
Het was de droomwens
van een dapper mensenmens.
Die mens ben jij- jouw dromen
kennen echt geen grens.
Het was jouw wens…..For every one…
for all the people….
Veur die en mie- veur elkenain
n lutje siepel.