hansvanderlijke.nl

We wonen 4015 dagen (of iets meer of iets minder) in Appingedam.
Daarvan zijn we ook 770 dagen elders (of iets meer of iets minder).
En we wandelen 572 dagen niet (of iets meer of iets minder).
Rest 2673 dagen dat we door Appingedam hebben gelopen (of iets meer of iets minder).
In het begin liepen we 5 kilometer maar sinds een paar jaar lopen we dagelijks 8 tot 10 kilometer.
Als ik het gemiddelde neem van 5 kilometer kom ik uit op 13.365 kilometer.
Dat is bijna van Appingedam naar Karachi en weer terug.
En het verveelt nooit.
Omdat elke dag weer anders is dan de vorige.
Ook al zijn sommige dagen saaier dan andere, het is ook altijd weer een ander soort saai.
Net als regendagen.
De ene keer wil je naar buiten maar ga je niet omdat het regent.
Een andere keer ga je, ook al regent het.
We merken ook dat we niet altijd even fit zijn.
Soms zijn we net op pad en voelen we de benen al.
Soms hebben we geen zin omdat de zon toch niet schijnt
maar gaan we toch omdat het zo goed is om te lopen.
We zien dan ook allerlei veranderingen onderweg.
De seizoenen, het land dat bewerkt is, gras gemaaid en er wordt geoogst.
Er worden lammetjes, veulentjes en kalfjes geboren.
Dat worden schapen, paarden en koeien.
En in Appingedam wordt afgebroken en gebouwd.
Op sommige dagen gonst het om ons heen.
Niet bepaald de rustige plaats waar we 11 jaar geleden naar toe verhuisden.
Maar ondanks al dat gegons, wonen we er met veel plezier.
En hopen we dt het met al dat vernieuwen en versterken goed komt.
De verandering die me het meest bezig houdt, zijn deze stoeltjes.
Of is het een bankje?
En wat ik mij vooral afvraag: waarom staan ze daar.
Is dat voor de vermoeide voorbijganger?
Of zitten de bewoners van dit huis er af en toe om uit te kijken over de weilanden.
Het raadsel is nog niet opgelost.
Maar ondertussen durf ik er ook niet op te gaan zitten.
Toch een beetje bang dat ik iets doe wat niet de bedoeling is.
En dat voelt niet rustig.
Dus zou ik ook niet uitrusten.
Dus lopen we er aan voorbij.
Op weg naar de 13.370 kilomete

(Hans)
Ik wil best wel eens naar Hindelope lope
en naar Lopik- loop ik ook wel als dat moet.
Of in Kopehage een kedootje kope
want een eindje lekker lope- doet me goed.

Maar same krimpe an de IJssel met se beije
lijkt me gek genoeg wel helemaal te gek.
En dan achterna naar Gilzerije rije.
En misschien nog effe Krimpe an de Lek .