Het is al weer een hele tijd geleden dat ik een
happy stone kreeg van een jongetje.
Het was toen net een beetje een hype om ze te maken en ergens neer te leggen.
In het parkje waar we tijden onze wandeling doorheen komen, kijk
ik nog steeds om me heen of er niet toch nog ergens een steen te vinden is.
Nog niet gezien.
Dat parkje is denk ik geen parkje.
Het is het wandelpad achter de speeltuin, langs het strooiveld,
het crematorium, de begraafplaats richting kanaal.
Het is een pad met wilgen die al dan niet gesnoeid zijn.
De speeltuin herinnert aan het spel met de kleinkinderen.
Kleinkinderen die nu alweer groot zijn.
Behalve dan de laatste want die is straks nog maar (al weer) vijf maanden onder ons.
Die speelt met z’n girafje en z’n speen.
Nu een beetje ziek en dan komt een oud gevoel van zorgen boven drijven.
Hoe ziek is ziek (voor kleintjes is het snel te ziek).
Hoe ziek kunnen kleintjes zijn (erg ziek want je wil niet dat ze ziek zijn).
Wanneer bel je de huisarts (als het om een kleinkind gaat eigenlijk meteen).
Eigenlijk zou ik een update per uur willen hebben.
Een compleet verslag over hoesten, temperatuur, eten, drinken,
natte luiers, is hij genoeg wakker, niet suf enzovoort.
Dat gaat natuurlijk niet.
De ouders hebben hun handen vol aan de verzorging.
De wandeling door ons park gaat ook langs het crematorium.
Vandaag dus ook een dubbel gevoel op de verjaardag van Gerti (14/10).
Ze is er niet meer.
Alweer de derde verjaardag dat ze er niet is.
Wat doen we?
Het is niet alleen verdriet wat we beleefd hebben.
Was ze er nog, dan was er een feestje.
Dus vieren we haar verjaardag vandaag.
We doen iets dat we alledrie heel leuk en lekker vinden.
Uit eten en denken aan de fijne dingen die we hebben beleefd en die we bewaren.
Net als de happy stone.
Die ligt nog steeds te pronken in mijn vensterbank.
En ik ben blij met de update van een hees lachende kleinzoon.
(Hans)
Ja Jantina heeft een happy stone gekregen!!!
Het zal nu altijd stralen op haar wandelwegen!!!
En – Jantina wandelt veel
misschien verschaft ze mij een deel
want anders loop ik minder happy door de regen.