We wilden de decemberzegels gebruiken om een kaart te versturen.
Nou wisten wij ook wel dat het al januari was en dat
decemberzegels eigenlijk kerstzegels zijn maar toch.
Het is ja zonde om ze niet te gebruiken.
Dus postkantoor weegt de kaart en er moet tien cent bij.
Handig.
Dus wilde ik graag tiencent zegels als aanvulling op de decemberzegels.
O, u bedoeld, bijplakzegels?
Eh ja denk ik wel.
Nou die hebben we niet meer die werden te weinig verkocht.
Wat te doen met de decemberzegels?
Bewaren tot december dan kunnen ze gewoon weer gebruikt worden.
Die logica zag ik wel aankomen en ik zal de zegels goed bewaren.
We kochten dus nieuwe ‘gewone’ postzegels.
En daar waren we vandaag naar op zoek.
Want waar o waar waren de zegels gebleven.
Zoals dat gaat met dingen die verdwenen zijn, zijn ze
soms ook echt verdwenen.
Ze lagen niet op de plek waar ze horen, ook niet in de buurt van waar
ze horen en ook niet uit de buurt van waar ze horen.
Ze waren gewoon weg.
Alle logische en onlogische plekken nagekeken.
Geen zegels.
Wel de oude decemberzegels die had ik in een speciaal bakje
gedaan voor decemberkaarten.
Hans dacht dat hij ze misschien bij het oud papier had gegooid.
Niet helemaal onlogisch want zo mooi zijn de zegels niet (meer).
We hebben zo’n handige container voor oud papier en daar
gaat heel wat in.
Dus container mee naar binnen want daar is het warm en voorzichtig
de laagjes oud papier eruit halen.
We komen heel wat tegen en vinden dat we heel netjes alle oud papier
in de container verzamelen.
Vooral heel veel verscheurde kladblaadjes, schrijfblokblaadjes,
verscheurde schrijfsels en natuurlijk de kranten met oud nieuws.
Geen zegels.
Weg.
Gewoon maar nieuwe kopen, ze komen vast een keer tevoorschijn.
En een poosje later komt mijn lief met een muziekdoosje
aanzetten met de zegeltjes er netjes in.
Allemaal alvast van het grote vel gehaald omdat het handiger is om ze
klein op te bergen.
Heerlijk muziekdoosje met een melodietje dat we allebei kennen
maar waarvan we geen idee hebben hoe het heet.
Wel dat het muziekdoosje uit Boedapest komt waar ik heel lang
geleden voor mijn opleiding was en voor Hans heb meegenomen.
Het is een mooi muziekje dat uit het ‘postzegeldoosje’ komt.
(Hans)
Mijn engel zat in Boedapest
en ik – ik deed mijn beste best
haar even te vervangen
en zong drie dagen voor de rest
mijn liedjes van verlangen
en toostte met een glaasje wijn
opdat zij snel weerom zou zijn.