hansvanderlijke.nl

Naar de schotsen.
Oud en nieuw is dit jaar niet in de groep, het duurt dan ook even wat lander voor we elkaar hebben gezien en gesproken.
Deze dag staat één van de dochters op het programma.
We gaan naar de schotsen achter de dijk.
Ben benieuwd.
Het piepkleine parkeerplaatsje is glad vanwege de modder.
Dan de dijk over en er strekt zich een prachtig wadlandschap voor ons uit.
Ruimte, horizon, luchten, schepen in de verte.
De schotsen zijn verderop en kleinzoon van vijf legt mij uit dat er ook grote schotsen zijn waar ik wel op pas.
Hij wijst mij ondertussen op alles wat er te zien is.
Er liggen wel meer dan tien schelpen oma en als ik zeg dat het er misschien wel meer dan honderdduizend zijn, twijfelt hij een beetje.
Dat is wel heel veel.
Ik krijg schelpen, ik mag foto’s nemen met zijn piepklein cameraatje, zoveel als ik wil.
We staan stil bij een grote plant, die moet ook op de foto.
Al past hij niet in de camera, je kan hem toch goed zien thuis op de kompjioeter.
Dan verdwijnt hij richt schotsen, over het glibberige wad.
De schoten zijn de pollen en kleine verhogingen in het wadlandschap.
Je kunt er van de ene naar de andere springen.
Kom oma!
Oma wacht wel even op de dijk.