Op een bijeenkomst had ik veel contacten met fijne mensen.
Ik zat dichtbij iedereen.
We hadden gesprekken die er toe deden.
We aten en dronken en waren vrolijk.
Bij het afscheid omhelsden we elkaar.
We gaven zoenen aan wie we dat wilden.
We riepen tot de volgende keer.
En wat was het weer fijn.
Buiten realiseerde ik me ineens: dat dit helemaal niet kon.
Dat ik nu risico liep om ziek te worden.
Zo werd ik wakker.
Het was een heerlijke droom.
Van dromen kan ik geen foto’s maken, maar de meer dan honderdduizend schelpen bij de schotsen
laten me zien dat ik leef te midden van veel mensen die me dierbaar zijn.