Een artikel over het plaatsen van een potentiële bom
onder ons begrip van de werkelijkheid.
De woorden bom en werkelijkheid trokken mijn
aandacht vooral ook om wat er op dit moment speelt.
Maar met die werkelijkheid had het niets te maken.
Waarmee dan wel?
Dat is een heel ingewikkeld verhaal.
Als niet natuurkundige, snapt ik er niet zoveel van.
Het gaat over deeltjes en ontdekkingen.
Over uitkomsten die al dan niet overeen komen.
Over proeven die van alles moeten bevestigen.
Mijn interesse gaat niet zover dat ik er een studie
van gemaakt heb.
Maar ondanks dat snap ik ook minder van de werkelijkheid
dan dat ik dacht.
En daarmee bedoel ik dat de kans op vrede het ene
moment wat groter is dan het andere moment.
Dat we meer meevoelen bij vluchtelingen van dichtbij
dan bij die van ver weg.
Dat er al jarenlang oorlogen gevoerd worden waarvan
ik het bestaan wel weet maar waar ik me niet bij
betrokken voel.
Alleen dat oorlog voeren waar dan ook en waarom dan ook
niet de juiste manier is om gelijk of ongelijk te halen.
Het moet toch met woorden.
Eventueel boycotten.
Het moet met overleg en consensus.
Het mag niet ten koste van levens.
En dat gebeurt wel.
En die werkelijkheid snap ik niet.
Ik hoop ook niet dat ik die werkelijkheid ooit wel zal snappen.
Mijn lief is in een oorlog geboren.
In zijn familie heeft het een grote rol gespeeld.
Zowel in het verleden als in het heden.
Ik ben tien jaar na een oorlog geboren maar hoorde
er van en las erover.
En vanaf dat ik er van hoorde en er over las,
heb ik die werkelijkheid niet begrepen.
Daar heb ik geen natuurkunde voor nodig.
Waarmee ik niet beweer dat natuurkunde
niet belangrijk is.
Dat snap ik dan weer wel.
(Hans)
Tijden van waanzin en oorlog?
Potentiële bommen hier onder ons bestaan (?)
Halleluja – dan wil ik nog snel het een en ander kwijt.
Onder anderen die waan die we zijn gang maar laten gaan.
Een soort van ziekte die tot kreupel denken lijdt.
Dan gaan we met zijn allen – zeker weten- naar de maan.
Dat soort voorspelling wordt gebracht soms- als een feit.