Niet elk spelletje speel ik ’s avonds.
Na een dag vol zinvolle zaken of ook wel
na een dag met onzinvolle zaken, zit ik op mijn
plekje in mijn hoekje op de bank.
Naast mij een tafeltje met zinvolle boeken.
Of wat minder zinvolle boeken dat ik dan weer niet
zinloze boeken wil noemen want dat doet geen eer aan
wat er ligt en wie het schreef.
Wat er ook ligt is een ipad met spelletjes.
En voor ik begin met zinvolle bezigheden mag ik
graag even iets niet zinvols doen.
Ook dit is niet zinloos want het brengt mijn hoofd tot rust
en meer dan eens leidt het minder zinvolle tot zinvolle gedachten
en ideeën.
Dus.
Maar als ik moe ben speel ik niet elk spelletje dat er op staat.
Want ik mag graag winnen of een goede score neerzetten.
In ieder geval een score die hoger is dan de laatste keer.
Ik speel ook geen spelletjes tegen anderen want dat leidt
alleen maar af en dan ben ik weer meer bezig met wat
die ander doet en niet met het verbeteren van mijn eigen scores.
Sommige spelletjes speel ik niet uit maar ga ik de volgende
keer mee verder want als ik speeltjes-moe wordt scoor ik
slechter en maak ik onnodig fouten en moet ik opnieuw beginnen.
En als dat gebeurt dan kan het ook gebeuren dat ik droom
over het verloren spel.
Over steeds maar opnieuw beginnen.
Over verliezen en slecht spelen.
Die dromen hoef ik niet.
Dus.
Voor mijn gemoedsrust speel ik spelletjes waarbij het
niet erg is om slechter te scoren omdat er telkens een
nieuwe kans is.
En nieuwe kansen daar hou ik van.
Zo is het leven ook.
Als het al een keer wat minder gaat, komt er toch weer een nieuwe dag.
En een nieuwe dag biedt ook weer nieuwe kansen en mogelijkheden.
Dus.
(Hans)
Menig zoekt zijn eigen zin
tot diep in onzinnigheid.
Ziet geen einde- geen begin
in de maalstroom van de tijd.
Zoekt naar de herinnering
aan een onvoldongen feit.