Hoewel we niet gelovig zijn, bezoeken we veel kerken die we onderweg tegenkomen.
Helaas zijn de kerken niet altijd open en we staan nogal eens voor een dichte deur.
Letterlijk maar vanuit mijn situatie van vroeger was het ook in figuurlijke zin van toepassing.
Het geloof was goed bedoeld maar niet alle gelovigen bedoelden het altijd goed.
Wij willen geen van beiden worden begraven.
Toch bezoeken we vaak begraafplaatsen.
En af en toe lijkt het alsof we van gedachten veranderen.
Vooral nadat we een paar weken geleden voor het eerst een natuurbegraafplaats van heel dichtbij zagen.
En soms komen we op een begraafplaats met een weids uitzicht over landerijen.
Of eentje die verstopt is de bossen.
Ook begraafplaatsen met oude, hoge bomen maken altijd indruk.
We lopen dan over de paadjes, rusten op een bankje en lezen grafopschriften die soms jong en soms al heel oud zijn, evenals de mensen waar het om gaat.
Zo kwamen we langs een begraafplaats waarvan ik vanuit mijn ooghoeken zag dat het onkruid bijna hoger stond dan de grafstenen.
Het was niet alleen een prachtige plek, de sfeer was er ook erg indrukwekkend.
Het enige geluid kwam van de ruisende bomen en de wilde bloemen en grassen wiegden in diezelfde wind.
Sommigen graven waren heel oud, andere heel jong.
En overal om ons heen geen strak onderhouden graven met verse of verwelkte boeketten.
Overal groei en bloei van wilde grassen en bloemen.
Een bezoeker vertelde ons dat dit het beleid van dit kerkhof was.
Er werd af en toe gemaaid om de soorten bloemen en grassen in stand te houden.
En verder werd het aan de natuur overgelaten.
En wij zeggen tegen elkaar, hier zou ik wel begraven willen worden.
Maar we zeggen erachteraan: nu nog even niet.
(Hans)