De wandelingen lopen af en toe wat uit.
Dan is het weer mooi of we hebben de dag ervoor teveel gegeten
en vinden dat we extra moeten bewegen.
Soms bewegen we in het voren, dan moet het lekker eten nog komen.
We zijn er achter gekomen dat er in onze stad niet veel bankjes staan.
Een paar koude, metalen bankjes bij Damsterheerd zijn nu wat lastig om op te zitten vanwege bouwmateriaal dat er ligt.
Langs het kanaal staan twee bankjes naast elkaar en die zijn bijna altijd bezet,
alleen bij een straffe, frisse wind zit er niemand.
Wij ook niet.
Het parkje bij Opwierde is altijd rustig om doorheen te wandelen.
We hebben er dan al heel wat stapjes op zitten en vooral bij mooi weer
is het een ideaal plekje om even uit te rusten en te genieten van de stilte.
Ik word hier altijd een beetje treurig van de overblijfselen van
wat ooit een mooi bankje geweest moet zijn.
Het doet me denken aan ouder worden, afgedankt worden en niet meer de moeite waard
om te herstellen (beter te maken).
We zouden op de resten kunnen gaan zitten maar dat is niet gezellig en niet comfortabel.
Bovendien zitten we dan veel te ver uit elkaar.
Ook al zijn we dagelijks bij elkaar, we houden niet van afstand.
We lopen er dan ook een beetje vermoeid aan voorbij en komen op het punt
dat we moeten beslissen of we de korte of de lange route naar huis nemen.
Het ligt eraan wat we hebben gegeten of wat we nog gaan eten.
Vandaag staat een thuisetentje op het menu.
Dus doorlopen.