Na zo’n feestelijk weekend kan zelfs het druilerige
weer van de laatste dag de pret niet bederven.
Wat opgebouwd is moet afgebroken.
Wat op volgorde in de auto is gepakt en er in omgekeerde
volgorde weer uitgepakt is moet er nu weer op volgorde in.
Hoewel ik merk dat die laatste volgorde erg willekeurig is want
thuis moet alles er toch weer uit en op de plek gezet worden.
Natte tenten moeten uitgehangen, kampeerspullen eerst weer
even opgeruimd, overgebleven drankjes (niet veel) en overgebleven
eten (niet veel) weer in de koelkast of gewone kast.
Enzo.
Dat thuiskomen vind ik na zo’n weekend altijd een beetje
anti-gezellig.
Die aangebroken kaasjes in de verrommelde verpakking,
brood dat een beetje drogig is geworden maar te goed om weg te gooien.
Een zakje overgebleven sla, ook te goed om weg te gooien maar
niet zo lekker smaakt als in de groeps-salade.
Misschien dat we daarom dit jaar besloten om nog even te blijven.
De restjes zijn er nu ook maar het is net alsof ze op de camping
lekkerder smaken dan thuis.
En nadat iedereen is afgezwaaid en uitgezwaaid en we met
twee stellen nog even nazitten en napraten met een Irish coffee of Spanish
coffee, mag de regen erop los gaan en neemt de gezelligheid in
de caravan alleen maar toe.
En… als laatsten heb je altijd bij de laatste ronde nog wat ‘winst’.
Een vorkje, een mes en een koninklijke zetel.
Wat wil je nog meer.
Volgend jaar weer!
(Hans)
Voorspelling.
De late lente roffelt op de ruiten.
De bomen buigen deftig naar elkaar.
Het is een zompig natte boel hier buiten.
De zomer weet nog niet van wat en waar.
Maar toch zal zij de lente overwinnen.
Nog veertien dagen duurt dat ongeveer.
Dan zal de zomer eindelijk beginnen
met warmte- zon en zalig zomerweer.