hansvanderlijke.nl

Bij restjes denk ik in eerste instantie aan eten.
Ik heb niet vaak restjes want ik kook nogal precies.
Sommige dingen weeg ik zelfs nog steeds af.
We zijn namelijk goede en grote eters en
zoals ons ooit is geleerd, je bord moet je leegeten.
Wij hebben dat ooit uitgebreid naar: De pannen moeten leeg.
Daar zijn we goed in geworden.
Gelukkig is dat nu geen probleem meer want de pannen mogen
ook leeg omdat ik niet meer kook dan we nodig hebben.
Vandaar dus ook geen restjes.
En dat terwijl restjes best lekker zijn dus af en toe onderneem ik een poging
om voor twee dagen te koken en af en toe lukt dat ook.
Niet omdat het eten dan niet lekker is maar omdat ik de deksels
op tijd op de pannen terug doe.
Mijn gedachten gingen deze ochtend niet naar eten.
Wel naar restjes en dan restjes tijd.
Op de regenachtige zondag bleven we binnen en Hans zei:
we maken er een verregende vakantiedag van.
Dus lekker boek, bank, muziekje, tekenen, kopje thee, kopje koffie en heel veel tijd.
Dat was eerder wel anders, hoewel de tijd ook toen de tijd was.
Maar er moest altijd van alles gebeuren waar we doordeweeks niet aan toe waren
gekomen en wat dan in het weekend ‘even’ moest.
Er bleven in die tijd soms alleen maar restjes tijd over.
Restjes om iets te doen wat niet voor het nut van het algemeen was
maar gewoon iets doen dat alleen voor jou zinvol was.
Een beetje zoals: om niet.
Bij mij kwam dat niet heel veel voor.
Niet omdat er geen tijd was, er was tijd zat, maar omdat ik altijd
een hoofd vol plannen had was er altijd tijd te kort.
Bovendien kon ik me pas met mijn eigen dingen bezig houden,
als alle gezinsleden dat ook deden en er rust heerste in ons huis.
Voor het zover was, was er al een hoop tijd voorbij en
voor ik zover was, was er al snel weer iets anders aan de orde.
Vandaar dat ik nu bij de zeeën van tijd van nu, denk
aan de restjes tijd van toen.
En net als toen vloog de tijd voorbij en was de middag zo om.

(Hans)

Het klinkt alsof het is verpest.
Als iets van weinig waarde.
Wat rest is soms nog wel het best.
Wat rest is moeder aarde!
Wat rest is op het lange lest
het vragen naar een nieuw begin.
Van Noord tot Zuid- van Oost tot West.
Wat rest is vragen naar de zin.