Normaal en wat is normaal,
maar ik bedoel thuis, eten we elke ochtend een
appel en een kiwi bij het ontbijt.
Waar we nu zijn is dat normaal niet normaal.
De kiwi’s zijn hier onbetaalbaar en dan ook nog slecht.
Ze hebben een te lange reis moeten doorstaan, denk ik.
Dus als alternatief kopen we sinaasappels
die naar verhouding dan weer niet
echt duur zijn (voor hier dan).
Alleen heb ik een hekel aan sinaasappels pellen.
Het wordt altijd een knoeiboel, mijn kleren raken ondergespat
en het worden geen mooie partjes maar uit elkaar gescheurde stukjes.
Rommelig, teveel witte velletjes er nog aan en mijn handen ruiken
de hele dag naar sinaasappel (net zoiets als met zoute haring eten).
Ik ga dus even zoeken naar voorbeelden en die zijn er te over.
Ik ben niet de enige (zoals gewoonlijk) die een hekel heeft aan sinaasappels pellen.
Er zijn filmpjes zat te vinden hoe handig je het kan doen.
Maar die filmpjes hebben één nadeel: Je moet cookies accepteren.
En teveel cookies zijn niet gezond, dus accepteer ik ze niet.
En dus heb ik geen voorbeeld van de handigheidjes.
En dus moet ik al mijn creativiteit gebruiken om er iets van te maken.
Dat is wonderwel gelukt!
Ik kan sinaasappels pellen!
Zonder spatten, zonder knoeien, met mooie partjes en geen witte schillen er nog aan die een bittere smaak hebben.
Hoe?
Met een mesje de schil insnijden en dan de schil in één richting verwijderen.
Supersimpel, superhandig.
En ik heb een heel leven nodig gehad om het te ontdekken.
Wat is er nog meer verborgen gebleven voor mij.
Wat ligt er voor het oprapen?
Ik ga op zoek.
Of misschien beter: ogen en oren open houden, dan komt er vanzelf iets.
Misschien is dat de zin van het leven?
(Hans)
Het past mij zeer.
Mijn lief kwam mij vertellen
dat sinaasappels pellen
niet heel veel anders levert
dan gezwoeg.
Het resultaat was meer dan
slecht dus ongenoeg
en kwam haar bijna dagelijks
als voor de boeg!
Het past mij zeer dat ik mijn
schat niet onderschat
want ik heb zelf niet eens
verstand van de patat.