hansvanderlijke.nl

Van nature ben ik een opruimer.
Niet te verwarren met opruier want dat ben ik niet.
Niet echt.
Opruimen hou ik wel van want ik heb een hekel aan zoeken.
Alles ligt dus bij mij op een vaste plek.
Dat is voor mijn eigen zaken geen probleem.
Voor gedeelde zaken ligt dat een beetje anders.
Zo zijn scharen, schilmesjes, sleutels enzo soms zo maar weg, kwijt.
En dat alleen omdat ze niet op de plek liggen waarvan ik het handig vind dat ze daar liggen.
Beetje ingewikkeld af en toe.
Ondanks dat ik een hekel heb aan zoeken, kan ik dat goed.
Ik vind alles altijd terug, meestal voor anderen.
Leven met iemand in huis die minder opruimt, is voor mij dan ook een uitdaging.
Ik kan het best lang aanzien hoe de chaos zichzelf laat ontstaan.
Soms wel twee weken en dat is voor mij echt heel lang.
Maar als de vuile was langzaam richting huiskamer kruipt, grijp ik in.
Dan moet er weer eens opgeruimd, gewassen enzo worden.
Ook al is de betreffende kamer opgeruimd volgens de normen van de ander.
Dan volgt er een nutteloze, nodeloze discussie.
Wat eigenlijk geen discussie is maar meer het ventileren van opvattingen over wat wel en wat niet.
Tijdens het uitwisselen van de opvattingen wordt er een generatiekloof zichtbaar en hoorbaar ook.
Ondertussen was ik, strijk ik ons beddengoed omdat ik zo van gestreken beddengoed hou.
En zij, wat doet zij?
Eerst maar een nachtje naar een vriendin.
Morgen is er weer een dag.
Veel plezier daar, dat dan weer wel.