Toen onze kinderen klein waren (ze zijn nu groot en hebben kleine kinderen),
hadden ze bijzondere gewoonten.
Dat zal trouwens niet uitzonderlijk zijn geweest maar voor ons was het allemaal nieuw.
Zo zongen ze midden in de zomervakantie kerstliedjes.
De vraag kwam dan wanneer het weer kerst was en hoe lang dat nog duurde.
Ik gaf wel antwoord maar het abstractieniveau was er nog niet zo.
Ze bleven dus kerstliedjes zingen in de zonnige zandbak.
Misschien hadden ze het gewoon wel te warm in de zon en had ik een parasol moet opzetten.
Zou kunnen…
In de winter, ik denk zo februari als de dagen al wat langer werden en het
zonnetje binnen al weer warmte gaf, werden de kinderen helemaal enthousiast.
Mag het badje op?
De zon schijn.
Het is warm.
Ik weer uitleggen dat het binnen wel warm was maar buiten nog niet en dat het nog wat te vroeg was om een badje op te zetten.
Mijn uitleg haalde het begripsniveau niet.
Misschien was het binnen wel wat te warm en had ik de verwarming wat lager moeten zetten.
Zou kunnen…
Nu in de auto met al die prachtige wolkenluchten scherp afgetekend in de zon, gaat mijn fantasie met mij aan de haal.
Het lijkt alsof we op weg zijn naar het Noorden (het echte Noorden) waar nu nog sneeuw op de toppen ligt en wij in de warme zon kunnen afkoelen in de sneeuw.
Zou kunnen…
Maar we rijden ons wekelijks ritje naar Haren.
En daar mogen we onze inmiddels lachende kleinzoon bewonderen.
Net zo leuk als vakantie naar het Hoge Noorden?
Ja zeker…
(Hans)
Het zou goed zijn.
Het zou zoet zijn
om jezelf weer te verrijken
en van alles te bekijken
door de ogen van een kind.