Ja en dan is er uiteindelijk toch wel sneeuw gevallen.
We volgen het vanachter het raam.
Het stuift dan de ene kant op en dan weer de andere kant.
Een prachtig gezicht.
Ik druk de verwarming nog maar een graadje hoger want ja ook in ons nieuwe huis is het te merken dat het hard waait.
Lekker zo hier binnen en mijn grootste pret is wel dat ik er niet uit hoef.
Ik heb te doen met iedereen die dat wel moet.
Niet iedereen vindt het een probleem gelukkig want kleindochter wordt gewoon thuis gebracht en vertelt ook nog enthousiast dat de vader van haar vriendinnetje even expres slipte bij de rotondes.
Gelukkig beheers ik me en zeg niet hoe gevaarlijk dat is.
Ik denk eerder aan haar vader: die zou dat ook gedaan hebben.
Ook dat zeg ik vandaag even niet.
Dat bewaar ik voor een andere keer als we het hebben over zijn branie en hoe vaak ik tegen hem gezegd heb: niet zo hard rijden en geen grapjes achter het stuur.
En altijd dat beeld van hem; een grote jongen (al was hij allang een man van 196 cm en 110 kg) die in drie maanden tijd ineenkromp en uiteindelijk nog geen 80 kg woog.
Nee vandaag sneeuwt het en waait het hard en ik geniet ervan omdat ik niet naar buiten hoef.