Ik slaap weer goed. Dat heeft er lang aan ontbroken.
Teveel aan mijn hoofd, te weinig aandacht aan gegeven overdag of juis teveel.
Het kan allemaal.
In ieder geval werden de nachten steeds korter en steeds meer onderbroken.
Zo erg dat ik een haat-liefde verhouding kreeg met mijn ereader.
Ooit als vernuftig hanteerbaar boek in bed een uitkomst maar op den duur een obsessie voor als ik te lang wakker lag en dan maar te gaan lezen.
Maar nu is dromenland weer mijn land en droom ik er lustig op los.
En zo komt juf Hamerteen in beeld die mij hamerteenles geeft.
Hans zou er weer een mooi gedicht van kunnen maken want er rijmt heel veel op teen.
… altijd alleen
… met een houten been
… zij was me er een
… waar gaat ze heen
… handen ineen
… het is te leen
… zoals ik meen
… dan zegt ze neen
… ze lust graag peen
… een hart van steen
… tot ze verdween
… waarom ik ween
Er is werk aan de winkel voor mijn lief ook al heeft hij het druk.
Terwijl ik mijn dag doorbreng met denken aan die juf Hamerteen.
Wie was zij en waarom verscheen ze in mijn droom.
En waaruit bestonden haar hamerteenlessen?
Niet alles is zinvol.
Sneeuwruimen wel.