Ha… en thuis komen heeft natuurlijk ook altijd wel iets.
En dat iets is deze keer dat het een beetje warmer is dan waar we vandaan komen.
Een verschil van 12 graden warmer.
Mutsen die af kunnen.
Jassen uit.
Truien niet nodig.
Langebroek te warm.
Sokken ook te warm.
Op het bed liggen de herfstdekbedden nog.
En het klein straalkacheltje staat nog paraat voor als het
toch net een beetje te koud is voor de voeten.
Ook niet nodig dus.
De vrees dat de kleding niet meer past is overbodig.
Ondanks dat we veel hebben gegeten en de lekker taartjes
bij de koffie, zijn we niet echt gegroeid.
Dank aan de hoogteverschillen in het mooie Faeröer en
de uitnodiging om nog een bochtje verder te lopen om te zien wat daar te zien is.
In huis valt me op dat we veel spullen hebben die we niet nodig hebben.
In het vakantiehuis waren er natuurlijk alleen maar spullen die we wel nodig hadden.
Dat heeft z’n voordelen.
En ik kijk om mij heen en registreer wat er allemaal weg zou kunnen.
Alleen heb ik eerst anderen ’thuiskomstdingen’ te doen.
Dat is de redding voor al die overbodige niet nodige spullen.
Ze blijven lekker waar ze zijn en dat gaat waarschijnlijke nog jaren duren.
Nu op de tweede dag thuis lijkt het me overbodig om al die overbodige
spullen weg te doen.
Waarom zou ik?
Alles heeft z’n plekje en staat er leuk-goed-handig-mooi of heerlijk overbodig te zijn.
Mooi zo laten en overgaan tot de orde van de dag ofwel tuin want
daar is ook ineens allerlei overbodigs te zien en dat doen we wel weg.
Toch een beetje ontspullen dus.
(Hans)
Voor altijd.
Thuis ruist hier ons
bruisende huis.
Nooit zal is dus willen
dit huis te verspillen.
Niet zomaar- ook niet
per abuis.
Ook alle juweeltjes en
oeroude speeltjes- die
blijven voor altijd hier
thuis.