hansvanderlijke.nl

Ik ga naar buiten voor de frisse lucht.
Meestal lukt dat ook wel.
Alleen als de wind vanuit chemiepark Delfzijl komt valt het een beetje tegen
maar het went snel, hoewel ik me bij een park wel andere geuren voorstel.
En af en toe lukt het ook niet omdat iemand je voorbij fietst of
loopt en het net is of er met een parfumfles geknoeid is.
Is het parfum, wasmiddel, wasverzachter of een beetje te sterke deo, ik weet het niet.
Ik durf niet aan de voorbijganger te vragen wat hij of zij gebruikt.
Ergens heb ik er wel bewondering voor hoe mensen, ook hardlopers,
het voor elkaar krijgen om niet naar zweet te ruiken ook al lopen ze nog zo hard.
Als ik me inspan zweet ik en dat ruik ik in ieder geval zelf.
Of ik moet zoveel om me heen spuiten
en op me spuiten dat ik er de tranen van in de ogen krijg.
Vroeger had ik voor die tranen geen geurtjes nodig want ik huilde nogal gauw.
Vooral als ik boos was en dan ook nog als ik verdrietig was en
niet te vergeten als ik met onrecht te maken kreeg.
Nogal wat redenen voor tranen dus.
Nu is het allemaal wat gematigder.
Hoewel ik me nog steeds boos kan maken, verdrietig kan zijn en er
veel onrecht in de wereld is.
Of dat een goed teken is weet ik niet.
Ik vraag me wel af of ik stink omdat bij mij de parfumflessen dicht blijven en
de deo zeer bescheiden is.
Mijn wasmiddel is neutraal en de wasverzachter is de frisse buitenlucht.
Er lopen wel veel mensen met een boog om me heen
maar dat kon wel eens met Corona te maken hebben… hoop ik.