Langs de weg is van alles te vinden.
Dat is altijd al zo maar nu ik elke dag bij daglicht wandel, valt het me op.
Misschien een beetje laat maar ach ik was met sommige dingen een beetje laat en met andere dingen veel te vroeg.
Zo zien we blikjes van allerlei merken.
Soms een paar vlak bij elkaar en dat doet me aan een feestje denken.
Van verpakkingen van koekjes en chocolade krijg ik lekker trek.
Sigarettenverpakkingen herinneren me aan de tijd dat ik er minstens twintig per dag
de lucht in heb geblazen.
De aanstekers in de berm zullen wel leeg geweest zijn.
De linker of rechter handschoen is denk ik verloren.
Een verdwaalde sok kan ik niet plaatsen.
Een fietssleutel aan een touwtje op de brug, snap ik niet want
je kunt je fietssleutel toch niet verliezen als je op je fiets zit.
De papieren zakdoekjes die in aantal toenemen is denk ik een te letterlijke opvatting van het advies om papieren zakdoekjes na eenmalig gebruik weg te gooien.
En wat ook nieuw is zijn de mondkapjes in allerlei kleuren en vormen maar meestal zijn het de weggooimondkapjes die weggegooid zijn.
Dan onder het viaduct iets dat op een slipje lijkt,
daar gaat mijn fantasie mee aan de haal.
De dag erna ben ik van plan om nog eens goed te kijken daar onder het viaduct
en een foto te nemen als bewijs.
Maar helaas er is niets meer te zien.
Er is een veegmachine langs geweest.
Het zal toch wel een mondkapje geweest zijn.
Einde fantasie.