Ik heb een tijd in een woonwijk gewerkt om samen met buurtbewoners voor een leefbare en veilige buurt te zorgen. Het idee was: langer zelfstandig wonen met iemand in de buurt waar je terecht kunt met al je vragen en die kleine klusjes voor je kan doen.
Ik was zelf nog jong genoeg om dat te kunnen.
Er zijn me veel verhalen bijgebleven maar af en toe springt er eentje tevoorschijn.
Uit het niets?
Nee dat niet, er is altijd een aanleiding.
Dat is nu het bouwterrein in Appingedam waar Tiny houses worden gebouwd.
Dat voelt als Tinie-huisjes.
Ik bestudeer het bouwterrein en denk dan: gelukkig is er iemand die hier verstand van heeft.
Zoals ik in mijn werk herhaaldelijk bij een lieve mevrouw over de vloer kwam om haar klokken gelijk te zetten.
Die klokken waren telkens van slag, stonden stil, liepen voor of achter.
Ze had er een heleboel in de kamer, allemaal met een ander geluid.
Er mocht buiten haar niemand aan komen, alleen ik want ik had er verstand van, zei ze dan.
Wat ik deed? Ik heb haar gevraagd welke klok ze het allermooist vond.
Die allermooiste klok hield ik bij de tijd. Van alle andere zei ik dat ze het helaas niet meer deden.
Dat snapte ze gelukkig.
Vanaf die dag hoefde ik er maar één keer per week heen om de klok te controleren, op te winden en bij te stellen.
Zij keek dan bewonderend toe, Du hast ter echt verstand van, zei ze dan (ze sprak Duits-Gronings).