hansvanderlijke.nl

Soms is een foto net plaatje van mijn hoofd.
Van de binnenkant dan.
Zoals hier van alles is te zien, is er in mijn hoofd van alles te overdenken.
De geknotte wilg staat voor wat geweest is en niet terug komt.
Er kan wel weer iets nieuws ontstaan maar niets wordt weer zoals het was.
Nou is dat op zich niet erg.
Want ik hou wel van vernieuwing.
Maar soms ben ik wat weemoedig en dan wil ik het liefst dat alles blijft zoals het was.
Dan weet ik waar ik aan toe ben en hoef ik mij niet af te vragen hoe het verder gaat.
Beetje stilstand dus en dat is ook wel eens prettig.
De rietkraag is nu ook mooi.
Zoals dingen die afsterven ook mooi kunnen zijn.
Bijna net zo mooi als groen en groei.
Maar als dat beetje afsterven dan weer om leven gaat dat afsterft dan
vind ik het toch weer wat minder mooi.
Hoewel ik weet dat eeuwig leven niet bestaat en ik hier ben om ook
weer weg te gaan.
Toch wil ik nog heel lang blijven en ik zou niet kunnen zeggen tot hoe lang, eigenlijk een beetje altijd, denk ik.
De weerspiegeling van de bomen in het water zijn voor mij een beetje
de weerspiegelingen van mijn gedachten, ze geven de werkelijkheid weer maar voegen
ook iets toe, een andere dimensie lijkt het wel.
Ik weet wat ik denk maar als ik er woorden van maak dan denk ik toch net even iets anders dan mijn gedachten in aanvang waren.
Zo is het ook met wat ik nu schrijf.
Ik begin met een soort van idee en al schrijvende wordt dat idee anders dan mijn begin-idee.
Niet dat ik dat erg vind want ik hou er van om ergens mee te beginnen en
het te laten worden wat het wordt.
Zoiets ongeveer is er met de foto aan de hand.
Het is net een plaatje van mijn denken en gedachten en een soort van idee.
Van alles wat dus.

(Hans)
Twee zelfden.
Een boom heeft het recht om
tweezaam te zijn.
Zowel in het groot als zowel in
het klein.

Zij houden elkaar goed voor ogen
te leren elkaar te gedogen.
Zij delen elkanders gedachten
alsmede hun sobere klachten.

Zij zijn die zij zijn in het groot
en het klein
en dat doet hen echt beiden
verzachten
en al heel vroeg twee dezelfden te zijn.