Het is prachtig weer en we zijn weer aan het kamperen.
Kamperen betekent voor de meeste mensen relaxen.
Voor ons niet.
We zijn actieve kampeerders en we fietsen vandaag een rondje Wijhe.
Het moet lang genoeg droog blijven volgens de radar.
Op de IJsseldijk is het uitzicht naar beide kanten mooi en de ooievaars zweven al weer in de lucht.
Als we stil staan en genieten van al dat moois, komen we aan de praat met een wat oudere man.
Hij houdt ook van het fietsen langs de IJssel vooral toen zijn vrouw er nog was.
Zij overleed negen jaar geleden.
Zijn dochter woont met haar gezin naast hem maar die zijn met vakantie.
Hij heeft zichzelf bij de oren gepakt en is gaan fietsen.
Niet gaan zitten treuren.
We nemen afscheid en fietsen door.
Nog weer beseffend hoe fijn het is om dat samen te kunnen doen.
In Wijhe koffie met taart en als we weer opstappen en buiten het dorp komen zien we dreigende luchten om ons heen.
Het ene moment fietsen we er naar toe en het andere moment er een beetje van af.
De luchten worden donkerder en dreigender en er zit onweer in en wij fietsen in open ruimte.
Speurend naar schuilmogelijkheden zetten we de ondersteuning omhoog en omdat er geen schuilmogelijkheden in zicht zijn fietsen we turbo door en hopen we op tijd terug te zijn.
Nat worden is erg maar niet zo erg als om voor donder en bliksem te moeten schuilen in een slootwal of zo.
In een flits (geen weerlichtflits) zien we een eend met zeven jongen waar van ik geen foto maak maar mij snel weer concentreer op het fietspad, de luchten en de knooppunten.
We zijn op tijd met dank aan de turbo.
(Hans)
Over de IJsseldijk.
Man wat een koninkrijk
voor wat hier allemaal streeft..
Waardige ooievaars
dwalen als wandelaars
statig- en hoog- en doorleefd.