hansvanderlijke.nl

​O ja, er was nog een droom.
Je droom over de vier fietsen.
Je droomde over vier oude fietsen die jij wel had maar die niet van jou waren.
Je wist ook niet van wie ze wel waren en hoe ze bij jou terecht waren gekomen.
Je kon er niet op gaan fietsen want stel dat iemand dan zei: he dat is mijn fiets.
Je wilde er wel van af maar kon ze niet ergens naar toe brengen omdat je dacht dat de vraag zou komen: hoe kom je aan die fietsen.
Al met al was de conclusie dat je weliswaar vier oude fietsen had maar er niets mee kon.
Een patstelling dus eigenlijk.
We deden er een paar dagen over om te begrijpen wat de droom te vertellen had.
In die dagen zeiden we af en toe: wat is het toch met die fietsen.
Tot we bij ons bakje koffie bij de Mac het nog eens op een rijtje zetten.
De fietsen staat voor wat jij kan en vooral voor wat je kon.
Nu je Alzheimer hebt ook al is het beginnend, wordt af en toe duidelijk
dat dingen niet meer zijn zoals ze waren.
Het is er allemaal nog wel maar je kunt er vaak niets mee.
Dat merk je vooral in gezelschap groter dan vier personen.
Je hoort wat er wordt gezegd.
Je begrijpt wat er wordt gezegd.
Je hebt je reactie klaar.
Je mening of je idee.
Maar dan komen de woorden niet.
Of ze komen wel maar het duurt wat langer.
Het gesprek is al weer verder gegaan.
Het onderwerp is al weer veranderd.
Je antwoord, idee of reactie is al weer verouderd.
Je houdt je stil en wordt daardoor steeds stiller.
In een groter gezelschap dan want in een klein gezelschap is er niet
zoveel mis.
Dan is er tijd en aandacht.
Er is een gesprek tussen mensen.
Er wordt gesproken en geluisterd.
Er is tijd en aandacht.
En dat zou eigenlijk altijd zo moeten zijn.
Ook zonder Alzheimer.

(Hans)
Eigenwaan.
Het maakt niet uit wat of het is.
Een hand- een lach- een mooie dag.
Want alles heeft betekenis.
Al wat er kan of juist niet mag.

Mijn dromen zijn een telegram.
Ze doen mij inzicht winnen.
Een innerlijke vuur en vlam
brengt me dan wat bij zinnen

Ik zie vier oude fietsen staan.
Ze zijn niet te gebruiken
en duiden me op eigenwaan
Ze openen geen luiken.

Ik wil tevreden zijn en gaan
en zien wat of mij nog resteert
en wil mij wagen aan een traan
omdat dit niet ten goede keert.