Ik zou niet meer vliegen.
Niet dat ik genoeg gevlogen heb.
Maar wel dat vliegen nou eenmaal het milieu teveel belast
en dat ik daar niet meer aan mee wilde werken.
Dit alles in de verleden tijd gezet want wat is er aan de hand?
We vliegen binnenkort naar Portugal.
Met een groepje, vier volwassenen en een kind(je).
En omdat ik wel mee naar Portugal wil en niet wil(de) vliegen
heb ik uitgezocht hoe ik er op een andere manier kan komen.
Met de auto is geen optie – voor ons te ver en te inspannend.
Ik denk dat we dan misschien een kleine week onderweg zijn.
Met overnachtingen erbij enzo.
De trein dan, treinreizen zijn relaxed.
Ook alles uitgezocht.
Dat viel nog niet mee maar toch uiteindelijk een heel eind gekomen.
Wel met iets van vijf/zes keer overstappen
en als we het iets rustiger aan wilden doen ook nog met twee overnachtingen.
Ook stressig dus.
Uiteindelijk gezwicht en dus gaan we vliegen.
Wel met elkaar en niet zonder stress want Schiphol meldt al weer maanden gedoe.
Gecancelde vluchten, uitgestelde vluchten en vertraagde vluchten.
En dat weer omdat er geen personeel genoeg is om ons als
passagiers te beveiligen en te controleren.
En dat weer omdat mensen gewoon niet betaald worden voor wat ze doen.
Van mij mag mijn vliegticket zo duur zijn als het is.
Het is dan aan mij om te bepalen of ik dat dan wel of niet wil/kan betalen.
Een beetje gewetensbezwaard ben ik wel.
Toch ga ik mee, ik wil deze reis meemaken samen met mijn naasten.
En zo wordt dit jaar een bijzonder jaar.
Volkomen onverwacht maken we nog reizen.
En dat hadden we na de diagnose beginnend Alzheimer (bij Hans) niet meer verwacht.
Het leven staat niet stil.
Wij ook niet.
We gaan.
(Hans)
Portugal.
De hemel zal ons wiegen.
We gaan zowaar weer vliegen.
Zelfs met een tomeloze gang
en dus zijn we een beetje bang.
Welnee gewoon niet zeuren!
er kan wel wat gebeuren
maar dat is hier en overal.
We kiezen voor de vrije val
hier op dit land met honderd kleuren.