Na weer een dag op pad voor muziek, op weg naar huis.
Op de terugweg praten we na.
Over hoe het is gegaan.
Wat er goed ging en wat beter kan.
Of Hans tevreden is of niet.
En waarom dan wel of juist niet.
Gesprekken die we al vele keren hebben gevoerd.
Maar die ook altijd weer een beetje niet zijn.
Want iets is nooit hetzelfde.
Wat ook altijd ter sprake komt is of we uit eten gaan
want er is immers wat verdiend en dan verdienen wij ook iets.
En waar dan eten, wat dan eten, hoe laat dan eten.
Dat wordt allemaal een beetje ingewikkeld.
We hummen nog wat heen en weer want zo belangrijk is het nou ook weer niet.
Dichter bij huis, heb ik eigenlijk ook gewoon zin om naar huis te gaan.
Om thuis te zijn.
Daar een lekker prutje te koken.
Glaasje wijn erbij.
Kaarsjes aan en een muziekje naar eigen keuze.
Dat lijkt Hans ook wel wat.
We stoppen dus even bij de super om nog wat lekkers te halen als voorgerecht.
En vervolgens gaat het zoals we het ook heel erg leuk vinden.
We genieten van Ierse Folk en Ballads.
Veel nummers die we niet (meer) kennen.
Het eten, de kaarsjes, de wijn en de muziek zorgen voor een dromerige
sfeer.
Vanaf mijn plekje heb ik zicht op wolken en bomen.
Het late zonlicht kleurt de wolkjes nog wat lichter en
de wind laat de blaadjes druk bewegen.
Het is alsof de wolkjes voortglijden op de melodie van de muziek.
En het lijkt alsof de blaadjes voor de begeleiding zorgen.
Of is het de wijn die mij laat zien wat er niet te zien is?
(Hans)
En dat is fijn.
Vanuit mijn plekje houd ik zicht
op witte wolken en de wijn
en heb ik kijk op alle dromen en
op wie wij willen zijn.
We zijn vandaag het meest bij vlagen
als Jan Claassen en Katrijn.
Dat is een heel klein beetje groots en
soms een heel klein beetje klein.
Beetje van hier en ook van daar
We passen zo wel bij elkaar
en dat is goed en soms zelfs zoet
en dat is fijn.
is fijn.
is fijn.