Het huis gonst en leeft weer.
Niet alleen omdat wij er zijn maar omdat de muziek
ook weer leeft.
Er wordt weer gerepeteerd.
Er wordt weer opgetreden.
De teksten die me dierbaar zijn, komen weer voorbij.
De meeste woorden ken ik wel maar er is een groot
verschil tussen woorden in je hoofd horen of woorden
die gezongen worden door iemand die je dierbaar is.
En ondertussen kook ik eten.
En een maaltijd groeit bij mij altijd vanzelf.
Ik haal iets uit de koelkast dat op moet of waar ik zin in heb.
Maak een start met bakken of koken.
En gaandeweg bedenk ik er van alles bij.
Soms omdat het wat weinig lijkt.
Soms omdat er nog iets ontbreekt omdat we geen vlees eten
en we wel eiwitten enzo binnen moeten krijgen.
Zo is het koken een kleine zoektocht
naar wat wel en niet bij elkaar past.
We eten altijd rond zes uur omdat we dan honger hebben.
Ook al weten we niet wat honger is, we hebben het wel.
We eten ook niet laat want dan slaap ik in ieder geval slecht.
De suggestie die in de krant las, dat we de energiepiek
moeten omzeilen door bijvoorbeeld om negen uur ’s avonds
te eten, is dan ook niet aan mij besteed.
Ook niet aan gezinnen met kleine kinderen, denk ik.
Ik werk dus nog wel even mee aan de energiepiek tussen 5 en 7.
Maar goed, muziek terwijl ik kook dus.
En net voor ik wil zeggen dat het eten klaar is, begint mijn lief aan
de Wadwerderweg.
Dit prachtige nummer duurt zes minuten!
Ik zet alles op een zeer zacht pruttelstandje.
Eerst genieten van de Wadwerderweg!
En hoe toepasselijk: 10 en 11 september zingt mijn lief
in de tuin van Wadwerderweg 17 (Monumentaal Usquert).
(Hans)
Opnieuw geboren.
Mijn lied stond heus niet in de brand
en ook niet in de prullenmand.
Het raakte ook niet uitgeblust
maar heeft wel twee jaar uitgerust.
Het is opnieuw geboren
en zal zich laten horen.