hansvanderlijke.nl

De post was al geweest en had ook al iets bijzonders gebracht.
Een papiersoortenboekje van Pumbo.
Pumbo drukt mijn boekjes en dat loopt prima.
Alleen is het papier veel duurder geworden en
nu moet ik mijn verkoopprijs aanpassen of een andere
papiersoort gaan gebruiken voor het drukken.
Dus een mooi voorbeeldboekje gekregen en nu
kan ik maar kiezen.
Als we terug komen van onze wandeling kijk ik altijd even
in de brievenbus voor je weet maar nooit of er misschien
nog iets in zit.
Meestal zit er niets in.
Nu wel.
Een enveloppe met mijn volledige naam erop geschreven.
In de enveloppe zat iets hards.
En achterop zag ik initialen van twee van onze vrienden.
Super nieuwsgierig natuurlijk.
Zit er een mooi doosje in met een echte Parker pen.
En met de boodschap om maar veel mooie blogjes te schrijven.
Vooral ook eentje over de pen.
Zo leuk!
En met de nieuwe 06 nummers van onze vrienden.
Dus appje gestuurd.
Meteen reactie gekregen.
Binnenkort afspreken?
Zeker!
Zeg maar wanneer.
Telefoon.
Wij zijn in de buurt – borrel?
Zeker!
En dat hebben we dus gedaan.
Spontaan zoals we dat vroeger heeeel veel hebben gedaan.
We hadden heel wat bij te praten.
Want als je allemaal wat ouder wordt, gebeuren er ook veel
dingen.
Niet alleen met jezelf maar ook met de mensen in je omgeving.
We hebben gelachen en ernstige onderwerpen besproken.
We hebben het over ons verleden, ons heden en onze toekomst gehad.
De wereldproblematiek zijn we bij langs geweest.
Het was heerlijk buiten-zit-weer.
En de borrels vloeiden (te) rijkelijk.
En wij togen midden in de nacht huiswaarts.
Met meer stapjes dan nodig want we maakten wat slingertjes.
Volgende keer doen we het iets rustiger aan, zeggen we tegen elkaar.
Maar of dat met deze vrienden gaat lukken?

(Hans)
Vrienden.
Een tocht vanuit het heden
om samen te verdwalen.
Naar veertig jaar geleden.
Een avond vol verhalen.
Vol zachte weemoed…
maar geen spijt.
Een wandeling als door de tijd