Terug van weggeweest pakken we ons rondje Appingedam weer op.
Niet alleen om te bewegen.
Ook om het hoofd weer thuisgericht te krijgen.
Net als de tas uitpakken.
Een wasje draaien.
Een doekje halen over de vergeten vuile plekjes.
Een boek klaar leggen voor de avond.
De bedden voorzien van iets dikkere dekbedden.
Het thuiskomen is een heel ritueel.
Net als het weggaan trouwens.
En ik ben pas echt thuis als alles weer gaat zoals het ging.
Je zou ook kunnen zeggen dat ik een gewoontedier ben.
En dat ik het daarom zo leuk vind om even weg te zijn.
Weg zijn van huis, is ook een beetje weg zijn van wat ik allemaal vind en doe.
Dat zijn hele simpele dingen.
Ik drink meer koffie als ik weg ben.
Eet even zonder na te denken of het eten biologisch is.
De verwarming op mijn adres buitenshuis staat net iets hoger dan thuis.
Het wijntje bij het eten mag nu elke dag want we zijn niet zolang weg.
Er zijn hapjes voor de avond.
En er is een terrasje voor een biertje.
Kan ik dat thuis dan ook niet zo doen?
Nou… voor mij zou dat niet goed uitpakken.
Ik weet hoe ik in elkaar zit.
Elke dag feest zou ik zo kunnen doen zolang ik het kan betalen.
Een beetje zoals het vroeger was toen frisdrank, bier, wijn, chips, toastjes
niet alleen maar met feestjes op tafel kwamen maar ook als er bezoek was.
Als het weekend was, of als er gewoon niets te vieren viel maar
het wel lekker was.
Die overvloed die er kwam omdat het betaalbaar was.
Misschien heb ik daar ‘mijn eetprobleem’ wel aan over gehouden.
Hoewel ik daar nu geen probleem meer mee heb.
Ik weet nu beter wat ik wel en niet kan eten.
Wanneer wel en niet.
Ik kan genieten van wat er is en afwisselen tussen (te) veel en genoeg.
Tijdens onze wandeling lees ik dat in de wolken.
En thuis schrijf ik het op.
Mooie dag, mooie thuiskomst.
(Hans)
Wat zij kan vertolken
dat werkt als een zegen.
Zij leest in de wolken
het voor en het tegen
en maant alle stormen
tot vriendelijk wuiven
en weet ze te vormen
tot feestjes en fuiven