Af en toe moet je even wat anders doen.
Dan komt er onverwacht bezoek.
Dan klets je er op los.
Je drinkt er twee koffie bij.
Etenstijd nadert.
Er staat geen pan soep op het vuur klaar.
Eigenlijk staat er helemaal niets klaar.
Er hadden boodschappen gedaan moeten worden.
Die zijn niet gedaan want bezoek is leuker en het gewone leven kan wel even wachten.
Tot de magen beginnen de rammelen.
De buiken rommelen.
Er moet iets gebeuren.
Er wordt iets besteld.
Wat een luxe.
Gezelligheid, lekker eten, wijntje erbij en de gesprekken gaan nog even door.
Over hoe verschillend mensen uit één gezin kunnen zijn.
Wat karakter is, wat opvoeding kan doen.
Welke genen bepalen wie je bent, wie je wordt.
Dat wat je meemaakt.
De plaats in het gezin.
De tijd waarin je opgroeit.
Alles kan het verschil maken.
Je ouders zijn niet alleen verantwoordelijk.
Je genen zijn een mix van ouders, voorouders enzovoort.
Je weet van te voren niet wat er uit komt.
We zijn geen aardappels.
Volgens internet:
Het ontstaan van een nieuw aardappelras begint met zoeken naar de juiste “ouders”. Dit zijn aardappelrassen met de eigenschappen die we graag terug zien komen.
Als mens verschillen we dus nogal.
Ook al kom je uit hetzelfde nest.
Ook al heb je dezelfde ouders.
Gelukkig maar zeggen we bij ons laatste wijntje van de dag:
Gelukkig zijn we geen aardappels.
Daarna lekker slapen.
De volgende ochtend wakker worden.
Brood is op, dat had ik nog willen bakken.
Sojamelk is op, dat had ik nog willen kopen.
Dus even snel naar de winkel.
Kom ik terug, hebben we nog net koffie voor ieder één kopje.
Plan voor de dag: boodschappen doen.