De ochtend begint een beetje saai.
Het waait hard en ik hoor zelfs wat regen vallen.
Harde wind bij zee is altijd een feestje.
Voor mij dan want ik hou van golven die hier
toch al hoog zijn en dan ook nog een opgestuwd worden door de wind.
De regen is wat minder want ik hou niet van nat.
Voor de golfsurfers hier maakt het allemaal niet uit.
Nat worden ze toch al en wat ze nodig hebben zijn ‘goeie’ golven.
Mijn gedachten gaan even terug naar de nacht.
Wat hield mij zo bezig deze nacht.
Ik weet dat ik veel te doen had en veel gedaan heb.
Ik neem wat afslagen in mijn hersenen om daar te komen waar ik wil zijn.
En langzaam komen de beelden van een tent die afgebroken
en weer opgebouwd moet worden.
Het gaat vooral om de werkvolgorde.
En het is aan mij om te bepalen wat eerst gedaan moet worden.
Het doet me denken aan onze gesprekken over de oorlog.
Over wat er moet gebeuren.
Wie iets wel of juist niet moet doen.
Moet Rusland/Poetin zijn gang kunnen gaan of is het juist goed
om op allerlei manieren te proberen hem te stoppen.
Het enige dat we kunnen bedenken is dat het in ieder
geval goed is om te proberen hem te stoppen.
Maar dat is makkelijk gezegd.
Want waardoor laat hij zich stoppen.
En ten koste van hoeveel levens gaat dit al.
Maar wat is het alternatief?
En hoe gefrustreerd is hij al?
En wat doet hij als hij niet kan winnen?
Er is oorlog daar en wij vrezen de dreiging hier.
Het bepalen van een werkvolgorde valt niet mee.
In de droom kom ik er ook niet uit.
Op dit moment kan ik niet meer dan meeleven
met iedereen die er mee te maken heeft.
En ondertussen mijn eigen onrust een plek te geven.
(Hans)
Ploerten op ons pad.
Oh Here Here – is het waard
dat deze plurk ter hemel vaart?
We hadden toch met Hitler –
het ergste wel gehad!?
Het gaat niet om een ploert of plurk
maar om een regelrechte schurk.
Wat komen er nog meer voor soort
van ploerten op ons pad?