Ook op mijn vakantieadres moet ik wachten tot ik
er uit mag.
Geen probleem. Ik wil wel wachten op wat komen gaat.
Ik hoor de wind door de luiken suizen.
Ik hoor de regen op het dak kletteren.
Ik luister naar gefluister van grote mensen.
Ik luister naar het heldere opgewonden stemmetje van
onze kleinzoon.
Hoezo fluisteren.
Ik kan horen aan hem dat er van alles gebeurt daar achter de deuren.
Dan komen ze er aan, zingend voor mijn verjaardag.
Ik krijg ook nog cadeautjes en in de keuken hangen vlaggetjes.
Maar het grootste cadeau zijn ze zelf.
En vanwaar dit vroege uur van zeven ?
Nou, er staat iets bijzonders te gebeuren vandaag.
We gaan naar Nazaré en omdat we rekening houden met
een middagslaapje (niet van ons) moeten we op een
bepaalde tijd ook weer terug zijn.
De luxe van vandaag bestaat uit het feit dat we met een taxi gaan!
De bus is met de kleine man niet te doen, de tijden sluiten niet aan.
En het weer?
Tja, we worden kleddernat vandaag denk ik.
Het zij zo.
Maar de voorzienigheid heeft het goed met ons voor.
Als wij in Nazaré zijn is het ineens droog.
Het is een prachtige plek.
Een bijzondere plek ook, waar de golven af en toe meters en meters hoog zijn.
Vandaag valt het mee maar toch voor ons is het heel bijzonder.
Hier te zijn en dan op mijn verjaardag en met familie, zo mooi.
Mijn hele familie had er wel bij mogen zijn.
Gewoon allemaal.
Iedereen!
We vergapen ons een poos aan de golven en als we weer terug
gaan begint het zachtjes te regenen (echt waar).
(Hans)
Met liefde.
Vandaag is zij jarig.
Zij is die zij is.
Haar warmte en eerlijkheid….
Niets wat ik mis.
Had ik haar gekend
toen zij tien was of elf…
dan was zij waarachtig
ook toen al zichzelf !
Met warmte en charme
en oprechte geest
maakt zij van het minste
met liefde het meest !