Bij sommige blogjes of gedichten van Hans
heb ik een bepaald beeld in mijn hoofd.
Ik weet dan dat er een foto is die dat beeld weergeeft.
Ik hou dan zoektochtjes door de fotobestanden
op de computer.
En natuurlijk kom ik dan ook van alles tegen.
Plaatsen waar we geweest zijn.
En van de meeste foto’s weet ik nog dat ik ze maakte.
Waar ik stond, wat ik zag, wat het met me deed en soms
het gesprek dat we op dat moment voerden.
Gelukkig zit dat allemaal niet de hele tijd in mijn hoofd.
Maar ook gelukkig dat het naar boven komt als ik
de foto zie.
En af en toe heb ik heimwee.
Naar de plek, naar wie we toen waren, naar het gesprek van toen.
Heimwee naar voorbije tijden.
Zo dwaal ik door mijn leven en dwaal ik soms even af
en weet ik niet meer wat ik zocht.
Tot ik de tekst weer even doorlees en verder ga met zoeken naar die ene foto.
Ik vind altijd wat ik zoek, als het om foto’s gaat.
In het echte leven is dat niet altijd zo.
Dan kan ik behoorlijk druk zijn met zoeken.
En moet ik me af en toe een halt toeroepen want
soms heb ik allang gevonden wat ik zocht maar
zag ik het eventjes niet.
Beetje mistig allemaal.
Dus in mijn hoofd ben ik alweer op zoek naar foto’s
in de mist.
Die zijn er, dat weet ik zeker.
Alleen nog even vinden.
Dat ik hem vind weet ik ook zeker.
Dus… niets aan de hand.
(Hans)
Ze brengen……
Dwalen door jaren die al zijn gegaan.
Ze brengen me meer dan een lach en een traan.
Ze brengen me deemoed- het zout en het zoet.
Ze brengen “Het foute” Ze brengen “Het goed.”
Ze brengen me vreugd en brengen me deugd.
Ze brengen me soms wat me nauwelijks heugt.