Er wordt vaak gezegd dat je niet teveel in het verleden moet leven maar naar de toekomst kijken.
Niet achteruit maar vooruit.
Dat is een beetje lastig voor mij want met het uittypen van dagboekaantekeningen zit ik nu in 1989 en tja… dat valt soms niet mee.
Temeer omdat wat ik toen schreef, toen heel actueel was, voor mijzelf dan.
Na veel omzwervingen hadden we een plekje gevonden in Veelerveen, het witte huisje uit mijn dromen en twee kindjes, meisjes ook nog, ook een droom.
Ik zou gelukkig moeten zijn maar als ik teruglees denk ik dat ik toen pas ben begonnen met ontdekken, leven, accepteren maar ook vooral eerlijk willen zijn en mijn gedachten opschrijven.
Soms rauw, soms lieflijk, soms onbeholpen, soms verstandig, ook toen af en toe.
Zo typ ik een verhaal van de lange weg tegen de storm in (langs het Boelo Tijdenskanaal) waar geen einde aan komt en toch… als je achterom kijkt ben je wel verder gekomen.
Onze wandeling gisteren was er een van zon en wolken en even stilstaan om achterom te kijken en zie wat een mooi beeld dat oplevert.
Achterom kijken loont.