Ik kom uit een grote familie.
Katholiek zeker, hoor ik wel eens.
Die associatie begreep ik vroeger niet.
Inmiddels ben ik ook op dat gebied wel wat wijzer geworden.
Maar toch die grote familie en feestdagen, was een mooie combinatie.
Veel te doen, veel eten, veel mensen, veel gezelligheid.
Blij ook dat de feestdagen weer voorbij waren.
Wat niet alleen door het teveel eten kwam maar ook wel door teveel
gezelligheid met al die mensen om me heen.
Wat er toen teveel was, is er nu te weinig.
Ja teveel eten kan natuurlijk wel maar eten met z’n tweeën of wij nu weer met z’n drieën is toch een beetje anders dan met z’n achttienen of twintigen.
Verder doen we de dingen zoals we dat anders ook hadden gedaan.
We koken en bakken.
We maken de tuin netjes.
Kopen op afspraak plantjes.
We dekken de tafel.
We eten met smaak.
Toch voelt het anders dan anders.
En als ik naar buiten kijk naar de lieve viooltjes die daar in de kou staan,
voel ik met ze mee.
Het gebrek aan gezelligheid en drukte om me heen, voelt ook een beetje alsof ik in de kou sta.
Maar dan komt er toch nog bezoek en daar kan ik mijn zelfgebakken, suikervrije chocolade muffins mee delen.
Het komt goed violen!