Af en toe is er op politiek gebied weer wat te doen.
Vooral de tijden van vergaderen kan me nogal bezig houden.
Niet dat ik het live volg of zo, dat niet maar wel dat er zolang over een onderwerp wordt doorgepraat dat ik er niet wakker bij zou blijven.
Bij mij gaat mijn biologische klok op de slaapstand over en ik neem niets meer op en er komt geen zinnig woord meer uit.
Ik wil dan nog één ding en dat is slapen.
Blijkbaar werkt dat bij politici anders, die gaan door tot in de kleine uurtjes.
Omdat ik het niet volg kan ik ook niet zeggen of er dan nog zinvol gesproken wordt of dat er nog constructief geluisterd wordt.
En daar heb ik wel ervaring mee.
Mijn zus en ik gingen vroeger naar het vormingscentrum.
Daar werden wij gevormd, dacht men.
Dat vormen van ons nam geen vormen aan want daarvoor waren we veel te eigenwijs.
We dachten zelf wel na.
Gezellig was het wel en het maakte ook wel wat los.
Vooral in de gesprekken met vader.
Die vond het maar niks dat vormingswerk.
Dat was allemaal politiek, zei hij.
Ze proberen je wat wijs te maken.
Waar hij voor vreesde, weet ik eigenlijk niet.
Ik kon hem niet volgen en kon ook niet constructief luisteren.
Laat staan dat ik de juiste vragen kon stellen.
Het had er denk ik mee te maken dat hij vreesde voor te linkse ideeën of erger nog dat er communisten van ons gemaakt werd.
Het is allemaal politiek, riep hij.
En wij riepen, natuurlijk is het geen politiek.
Het is er gezellig.
Misschien is dat wat politici bij elkaar vinden.
Gezelligheid.
En houden ze het daarom vol tot in de kleine uurtjes.
Want gezelligheid kent geen tijd.