Jonge ouders moeten soms klussen.
Oude ouders ook wel maar die stellen dingen soms ook gewoon lekker uit.
Of die besteden dingen gewoon lekker uit.
Niet alleen omdat ze lui zijn maar ook omdat ze nou eenmaal niet meer alles kunnen.
Wij zijn in dit verhaal de oude ouders.
En onze dochter en schoonzoon zijn de jonge klussers.
En daarom komt de kleine man onze kant op.
Niet zelfstandig natuurlijk.
Wij halen hem op en brengen hem weer terug.
Want anders gaat de reistijd weer van de klustijd af en dat is niet efficiënt.
Wij komen dus met een autovol weer naar huis.
Allemaal nodig om een dagje op achtenzestig centimeter te passen.
Ons anders zo opgeruimde huis verandert in no-time in een
puber-kamer.
Overal ligt wat.
En overal staat wat.
En ondertussen pruttelt er een klein mensje en lopen opa en/of oma zich uit de naad
om het de kleine man naar de zin te maken.
Want dit kleine mannetje is niet van het slapen.
Er moet wat gebeuren.
Veel, vaak en snel een beetje.
Er moet voldoende afwisseling zijn.
En daar doen opa en oma hun stinkende best voor.
Er wordt dus gespeeld met leeuw, auto, girafje, bal en knisperboekje.
En het mannetje is onvermoeibaar.
Opa en oma raken vermoeid.
Dus slaapje proberen.
Lukt niet.
Dan een muziekje opgezocht.
En zo kun je opa en oma op de bank aantreffen meezingend met de kinderliedjes
en met een tevreden rustige kleinzoon op schoot.
Daarna nog een fles en misschien toch uiteindelijk een slaapje?
Niet echt dus.
Hartverscheurend huilen.
Dus haal ik hem er maar weer uit.
Binnen twee tellen valt hij op mijn arm in slaap.
Dus wat doet oma.
Oma gaat met hem in het grote bed liggen.
Hij slaapt.
Oma leest.
En dat dik anderhalf uur.
Zo vliegt de dag voorbij.
(Hans)
Onze kleinzoon heet Twan
en hij kan er wat van…..
hoe hij lacht- hoe hij huilt- hoe hij kijkt.
Onze kleinzoon gesust
en geknuffeld- gekust….
en we voelen ons jong en verrijkt!