hansvanderlijke.nl

En dan wakker worden met een zin in je hoofd.
Waar ik dan weer een tijdje over na lig te denken.
In welk verband was de zin ontstaan?
Wie waren er bij betrokken?
Wat was de situatie?
Ik herhaal in gedachten de regel waar het om ging:
-De zin over de zin van zin-
Verder geen personen, geen beelden.
Er is alleen die ene regel die is blijven hangen.
En die vragen oproept.
Is dat zinvol?
Doe ik het vol zin?
Of gaat het om een volzin?
Het is denk ik een dagrest van onze wandeling bij Swarte Haan.
Daarop de dijk langs het wad hadden we een intensief gesprek.
Over zingen, schrijven, dichten, dromen en dagboeken.
Over wat er al is en wat nog op stapel staat.
En of je daar dan nog meer tijd voor moet maken.
Zodat het net is alsof we weer werken.
Maar zo werkt het niet meer.
De dagen zijn even lang als altijd maar lijken veel korter.
De tijd gaat even snel als altijd maar lijkt veel sneller te gaan.
De energie is er nog altijd maar niet meer zoals vroeger.
En de eindconclusie is:
Gewoon doorgaan zoals we dat nu doen.
Het gaat goed, het gaat mooi en dat komt omdat de druk er af is.
De deadline bepalen we zelf.
Er is tijd en geen tijdslimiet.
Hoewel er misschien wel een tijdslimiet is maar die weten we niet.
Want zolang wij er zijn is er tijd.
Dus dat wil de zin dan zeggen, denk ik.
Het is zinvol.
We doen het vol zin.
En het gaat niet om een volzin.
Maar om de zin over de zin van zin.
We besluiten onze wandeling met patatjes en een echte vegahamburger
bij het eettentje in St. Annaparochie.
Waar de enthousiaste snackbarman ons een aanbeveling doet
van koffie extra met een scheutje van het een of ander en
een toef echte slagroom.
Hij krijgt een dubbele fooi want dat gaat in de personeelspot,
voor het jaarlijkse uitje.
Gezellige boel daar.
Als ik tijd had, zou ik er solliciteren.

(Hans)
Zin- diepzinnige zin ?
Omdat de zin geen zin heeft om zichzelf te blijven
is er geen zin waar je de zin mee kunt omschrijven.
De hedendaagse zin zal slechts een dag beklijven
of nog iets minder- maar ik zal niet overdrijven.