We vertrokken in een sneeuwjacht richting Bergen.
Onderweg sneeuwde het al minder hard.
Nog iets verderop, was het natte sneeuw.
En weet iets verder was het droog.
Wel zo prettig rijden maar ook een beetje jammer.
De code geel of oranje ging hier niet over in code wit.
Wel toen we op de plats van bestemming waren.
Toen ging het van grijs naar nat naar half wit naar wit en
witter tot het helemaal wit was.
Dus toen ik de gordijnen opende was het geen verrassing meer
dat er een witte wereld was ontstaan en dat
ondanks of juist dankzij code oranje en geel.
En er zou nog meer sneeuw vallen, dus we deden
ons tegoed aan het ontbijt en trokken er op uit.
Gewapend met mutsen, sjaals, handschoenen en camera’s.
Het was mooi, een witte wereld is mooi.
Zielig voor de blaadjes van de Magnolia die nu op de grond
in de sneeuw liggen.
Zielig voor al het groen dat nu met witte mutsjes getooid raakte.
Vogeltjes die dapper zoeken naar voedselrestjes.
En wij geheel doorvoed en doorgewarmd kunnen er van genieten.
We lopen door het sprookjesbos en krijgen af en toe
op onze kop wanneer er smeltend sneeuw van de bomen valt.
Fijn om hier zo onbevangen te lopen.
Niet fijn om te lezen dat er mensen in het oorlogsgebied
sneeuw smelten om drinkwater te hebben.
Het blijft een niet te bevatten gegeven.
Om zo te zijn dat je anderen hun het leven niet gunt.
Om zo te zijn dat je kunt vernietigen.
Om zo te zijn dat je kost wat kost gelooft in je gelijk.
En ook al kan ik er op dit moment niets aan veranderen,
ik ben blij dat ik niet zo ben.
Hier en daar is het code rood.
En hier en daar is het oranje of geel.
Ik hoop dat er ooit code groen komt voor de
hele wereld.
(Hans)
Als nog met geen woord !
Het leven is om te beleven.
Als een spel met van nemen en
geven.
Maar je hebt niets te zoeke
daar voor bij de poort.
Zo doden- is vloeken- is giftige
moord.
De mensheid onwaardig- verziekt
en kwaadaardig…..
Is duivels- vergiftig en ernstig
gestoord.
Is als niet te zeggen- als nog met
geen woord !