hansvanderlijke.nl
 

En dan las ik vandaag een artikel over mensen in de bijstand.
En dat het ‘ons’ vangnet is
En dat dat ook zo moet zijn.
Maar dat het vooral zo is geweest.
Want of het nu nog vangnet genoemd mag worden?
Ooit zaten wij ook in de bijstand.
Toen waren er nog humane regels.
Zo mocht je een bepaald bedrag bijverdienen.
Dat maakte net het verschil tussen armoede en je wel kunnen redden.
Het was een tijd dat er letterlijk tegen ons gezegd is:
werk is er niet, jullie hebben leuke hobby’s en doen veel
voor de gemeenschap.
Blijf dat vooral doen.
En dat deden wij ook.
Tot de tijd dat alles ineens anders moest en wij geen super-
vrijwilligers meer waren maar opvreters en uitvreters.
Gelukkig waren we sterk, gezond en slim genoeg en
vonden we aanvaardbaar werk wat te combineren was
met onze leuke hobby’s en ons werk voor de gemeenschap.
De verhalen die ik nu lees zijn behoorlijk anders.
De regels van nu zijn ook behoorlijk anders.
Inkomen in verhouding tot vaste lasten ook.
Ja ‘we’ gaan er allemaal op achteruit, zegt het kabinet.
Ze vergeten erbij te zeggen dat dat voor de één heel veel meer betekent
dan voor de ander.
Het is nog steeds zo dat wie het minst heeft, het meest achteruit gaat.
En niet iedereen is sterk, gezond en slim genoeg om daar goed
mee om te kunnen gaan.
Ik ben nog steeds een groot voorstander van de verzorgingsstaat.
Ik geloof nog steeds in een arbeidsloos inkomen.
In onze arme tijd zouden we daar goed mee geholpen zijn.
En al deze overdenkingen heb ik op weg naar zee.
Een wandeling van ruim 5 kilometer heen,
een wandeling in de koude wind langs het strand,
uitpuffen in een strandpaviljoen,
en weer terug naar ons verblijf.
De teller op 22631 stappen.
We zijn nog steeds gezond, sterk en slim.
Maar dat is geen verdienste.
Dat is gewoon geluk hebben.
En daar zijn we dankbaar voor.
Alleen weten we niet wie we daarvoor moeten bedanken.
In ieder geval niet het huidige kabinet en ook niet
die van hiervoor.
Misschien was er nog nooit een kabinet voor de zwakkere of
niet gezonde of minder slimme mensen.
Misschien moet die nog komen.

(Hans)
Sint Juttemus.
Van oorsprong is een kabinet
een ouderwetse ladenkast
waarin ook nu nog keurig net
gewoon het een en ander past.
Maar netheid is allang niet meer.
Al jaren uit de tijd- en dus……..
is keurigheid meest van weleer.
Als van Sint Juttemus!