In ons rustige straatje is het soms een drukte van belang.
Dat betekent niet dat die drukte belangrijk is want dat is het niet.
Tenminste volgens mij valt dat wel mee.
Er krijst af en toe een meeuw.
Een van mijn favoriete geluiden.
Want meeuwen betekenen dat ik dicht bij zee ben.
In dit geval het wad.
En hemelsbreed ligt Appingedam dicht bij het wad.
Verder krassen er kraaien of roeken.
Ik hoor geen verschil want ik weet niet hoe een kraai klinkt en hoe een roek klinkt.
Dan zijn er duiven die hun eentonige geroekoe laten horen.
Hoewel dat geroekoe niet op één toon gaat natuurlijk maar het klinkt zo eentonig omdat het steeds hetzelfde is.
Mijn lief hoort wanneer het een oude duif of een jonge duif is.
Hij heeft me dat al verschillende keren uitgelegd maar ik hoor het niet.
Wel dat sommige duiven hun riedel afbreken maar er nog wel een punt achter zetten met een laatste roe of koe.
Wat voor duiven het zijn?
Geen idee.
Ik hoop tortelduiven want dat klinkt zo gezellig.
Soms worden al die geluiden onderbroken of aangevuld met een geroffel.
Dan lijkt het alsof er een gorilla in de buurt op zijn borst slaat.
Ik word daar altijd vrolijk van want dat geroffel bij ons betekent dat er koffie in de maak is.
Lief schudt de koffiefilters van onze espresso potjes uit in de groenafvalbak.
Hij slaat het filter een paar keer heen en weer tegen de randen van de bak en hoor:
de Gorilla is in aantocht.
Ofwel, er wacht binnen vijf minuten een heerlijk kopje koffie op mij.
(Hans)