Na verlies van een dierbaar iemand vind ik het lastig om door te gaan.
Doorgaan lijkt dan een beetje op: Vergeten.
Dat dat niet zo is, wordt door de dag heen duidelijk.
Alle dagelijkse bezigheden leiden af maar in alle momenten van rust is het verlies voelbaar.
De dagelijkse dingen lijken ineens een stuk minder belangrijk.
Bij alles vraag ik me af: Hoe zinvol is dit eigenlijk.
Toch wordt ook duidelijk dat dat niet zinvol is.
Het leven gaat door zegt men dan.
En ja dat is zo.
De gedachten aan de overledene gaan ook door.
Ze zijn er, ze blijven er en het verdriet over het verlies is er ook.
Dat is hoe het leven door gaat.
Het schrijven van kaarten voor de naasten.
Het uitzoeken van een boeket als laatste groet.
Het tegen de uitvaart op zien.
Het weten dat je verdriet zult hebben.
De natuur biedt dan troost.
Een eend met kuikens in de berm.
Een jonge Schotse Hooglander met z’n moeder.
Al die zomerse bloei en groei.
Maar hoe mooi ook, vandaag ligt er toch een waas overheen.
Voor het slapen gaan krijg ik een update van onze kleinzoon.
Een paar prachtige foto’s.
Het leven gaat door.
(Hans)